Categorie archieven: Actueel

Kabinet heft bescherming van kuststrook op!

duinen
Ongerept uitzicht over het duingebied straks verleden tijd? (foto: Jacques van der Neut)

Vlak voor de kerstvakantie toverde het kabinet nog even een konijn uit de hoge hoed. De Nederlandse kuststrook is namelijk niet langer beschermd tegen bouwplannen van projectontwikkelaars. De Tweede Kamer en diverse milieu organisaties voelen zich overvallen en waarschuwen voor teloorgang van de nu nog open strand- en kustgebieden. Natuurorganisaties komen in het geweer.

Campagne
In oktober lanceerden zes natuur- en milieu organisaties de campagne ‘Bescherm de kust’ tegen de wildgroei van bouwinitiatieven aan de kust van de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden. De ongerepte kust dreigt hier te verdwijnen door een explosie aan plannen voor duizenden nieuwe vakantiewoningen, duinlodges en appartementen terwijl oude vakantieparken verpauperen. Op de website van de zes verontruste organisaties (www.beschermdekust.nl) is een kaartje te zien met daarop alle bouwplannen langs de duinkust: van Cadzand tot aan Callantsoog, de plannen voor vakantieparken en permanente strandhuisjes rijzen als paddenstoelen uit de grond. Op dit moment staan er volgens de eerder genoemde website maar liefst 3689 objecten op stapel (…). Het kabinet wil de kust ‘economisch versterken’ en minder betuttelende overheidsregels.  Straks mogen strandpaviljoens bijvoorbeeld ook in de winter blijven staan en vervalt het duingebiedbouwverbod in de duinen, op het strand, zeedijken en dammen. De overheid gaat zich eigenlijk alleen nog maar bezighouden met kustbescherming. Een terugtrekkende overheid, we zien het op meerdere vlakken gebeuren. Na het uithollen van het begrip
Nationaal Park, waarbij de overheid de hierbij behorende taken delegeerde naar diverse gemeenten uiteraard zonder de adequate financiën, nu dus ook geen bescherming meer van ongerepte strand- en duingezichten. De toekomst voorspelt op dat gebied helaas niet veel goeds. Zo zijn er volgens Gert de Groot van Natuurmonumenten plannen om in de Grevelingen een Dubai-achtig project uit de grond te stampen met opgespoten eilanden voor mensen die er ‘warmpjes’ bijzitten. Volgens De Groot is er op de Brouwersdam een 30 meter hoog inspiratiecentrum gebouwd, dat met verlies draait maar door bewindslieden vreemd genoeg als voorbeeld van dergelijke initiatieven wordt beschouwd.  In Nederland laten we de planologische bescherming van onze kust- en strandgebieden dus volledig los.

Ley de Costas
Als we eens over de grens kijken dan speelt zoiets ook al heel lang in Spanje, een land met maar liefst bijna 8000 kilometer kustlijn. Ruim 21 procent van de Spaanse bevolking woont binnen een strook van vijf kilometer van de kust en in de vakantieperiodes neemt dat aantal nog vele malen toe. Jaarlijks komen er zo’n 60 miljoen toeristen naar Spanje en velen daarvan gaan naar de kustgebieden. Al in 1969 was er door het Franco-regime een Kustwet (Ley de Costas) uitgevaardigd, waarbij eigenlijk niemand zich druk maakte om de naleving daarvan. Er was geen sprake van sancties en de wet heeft de aantasting van de kuststrook eigenlijk alleen maar bevorderd in plaats van bescherming geboden. Om een verdere teloorgang van de Spaanse kust te voorkomen heeft de Spaanse regering, onder leiding van de toenmalige socialistische Minister President Felipe González, in 1988 een nieuwe wet uitgevaardigd die er in voorzag dat de gehele kuststrook van Spanje onder spaansekustcontrole van de overheid zou worden gebracht. De laatste jaren is er veel ophef over de Spaanse Kustwet. Hoewel deze wet al sinds 1988 bestaat, begint de overheid pas de laatste jaren met het feitelijk toepassen van Ley de Costas.  Een strikte naleving zou met zich meebrengen dat hotels, toeristische complexen en naar schatting 45.000 woningen met de grond gelijk gemaakt moeten worden. Of het allemaal daadwerkelijk zover komt is en blijft de vraag. Voor de Nederlandse situatie hoop ik vurig dat de voorgenomen plannen, in feite het resultaat van een politiek ‘onder onsje’, in de prullenbak verdwijnen. Het jongste streven van het kabinet is natuurlijk een aanfluiting van jewelste. Goed dat Natuurmonumenten, De Zeeuwse Milieufederatie, Natuur- en Milieufederatie Zuid-Holland, Stichting Duinbehoud, Het Zeeuwse Landschap en Het Zuid-Hollands Landschap het tij voor de Nederlandse kuststrook proberen te keren!

Human; een indrukwekkende documentaire

Met Human heeft Yann Arthus-Bertrand wederom een indrukwekkende prestatie geleverd. Het is een reeks van gesprekken met gewone mensen, hij interviewde meer dan 2000 mannen en vrouwen, in 60 verschillende landen.

gezicht4_FB
Woestijnvolken in India dragen spetterende kleuren. (foto; Jacques van der Neut)

Reflectie
De vermaarde Franse (lucht)fotograaf/filmproducent Yann Arthus-Bertrand maakte een imposant portret van ‘het mens zijn’. Een wereldwijde verzameling van verhalen over geluk, liefde, haat, armoede en alles wat een mens mens maakt. Een reflectie op hoe de mens met elkaar omgaat en daarmee natuurlijk ook op het eigen leven. Bijna drie uur vol ontmoetingen met gewone en bijzondere mensen, prachtig gefilmd in hun diverse leefomgevingen. Zo vertelt een man uit India over de bouw van een nieuw hotelcomplex in Mumbai. De streek heeft behoefte aan water, maar alleen al in dit hotel worden tientallen zwembaden gebouwd. De ongelijke verdeelsleutel tussen arm en rijk zorgt bij de man voor frustraties. Een ander vertelt dat hij tien jaar in de gevangenis heeft gezeten en daardoor heel veel heeft kunnen nadenken. Onze consumptiemaatschappij blijft volgens hem in stand, omdat we steeds spullen weggooien en vervolgens weer andere blijven kopen.

In Human doen mensen uit allerlei hoeken van de wereld hun zegje voor de camera. (foto; Jacques van der Neut)
In Human doen mensen uit allerlei hoeken van de wereld hun zegje voor de camera. (foto’s; Jacques van der Neut)

Zijn rake zinnen gaan over in luchtshots van New York City, waarbij we wolkenkrabbers zien in een zee van licht. Het beeld zoomt in op zo’n kantorenpand en door de overdaad aan licht, komt onze energie verslindende maatschappij heel dichtbij. Al de interviews van die doodgewone mensen worden bijzonder indringend in beeld gebracht. Sommige mensen laten hun tranen de vrije loop, terwijl andere uitspraken juist lachsalvo’s uitlokken. Naast de interviews laat de film ook werkelijk fenomenale landschappen van de wereld zien. Zoals we van Yann Arthus-Bertrand kunnen verwachten, zijn het merendeels luchtopnamen. Zo zien we oogverblindende delta’s met wolken vogels, een rit met paarden over de uitgestrekte vlakten in Mongolië en het duizelingwekkende lijnenspel van onder water staande sawa’s.

Altitude
Na een paar jaar in Kenia te hebben gewoond keert Yann Arthus-Bertrand in 1981 terug naar Frankrijk. Hij wordt journalist, reporter en fotograaf, gespecialiseerd in grote reportages rond de thema’s sport, natuur, dieren en luchtfotografie. Zijn foto’s publiceert hij onder andere in National Geographic, Paris-Match en Géo. Hij maakt ook foto’s van natuurliefhebbers zoals Dianne Fossey en haar berggorilla’s in Rwanda. In 1991 richt hij het foto-agentschap Altitude op, het eerste agentschap dat La-Terre-vue-du-Ciel_leen fotobank aanlegt van honderdduizenden luchtfoto’s, waarbij meer dan honderd landen werden overvlogen. In 1994 begint Arthus-Bertrand voor de Unesco een inventaris aan te leggen van de mooiste landschappen gezien vanuit de lucht. Deze inventaris krijgt de titel La Terre vue du ciel (de Aarde bekeken vanuit de hemel). Van zijn boek met dezelfde titel worden meer dan 3 miljoen exemplaren verkocht in 24 talen.