Jaren geleden bezochten mijn vrouw en ik de Alentejo in Portugal. De uitgestrekte vlakten met werkelijk overal wilde bloemen stonden ons nog helder voor de geest. Hoe zou het daar nu zijn? Hoog tijd dus voor een weerzien met de Alentejo.
Fazenda Grande
Destijds hadden we goede ervaringen met ons verblijf in Fazenda Grande, bij Tavira. Het rustige onderkomen, omringd door sinasappelboomgaarden, huurden we via Eliza was here. Dit keer maar weer gedaan; het is tenslotte een goede uitvalsbasis voor de Alentejo en vanuit deze locatie ligt de Rio Formosa, een boeiend getijdengebied in het zuidelijk deel van de Algarve, ook dichtbij. In de avond arriveren we op het vliegveld in Faro en pikken we er onze huurauto op, een Fiat 500. Via de navigatie zijn we snel bij ons onderkomen in Tavira. Op het grootste deel van ons traject was er nauwelijks verlichting. Tijdens het rijden was het dan ook pikdonker. In ons huisje was het koeltjes, de airco echter op verwarmen gezet en kort daarop is het behaaglijk binnen. Fazenda Grande is in feite een aaneenschakeling van meerdere onderkomens en het blijkt dat we de enige huurders zijn, in de loop van de week komen er andere huurders opdagen.
Billijke prijzen
De volgende ochtend eerst naar de supermarkt in Tavira, waar we de eerste proviand inslaan en in een lokaal tentje een cappuccino gebruiken. De prijzen voor eten en drinken zijn in Portugal nog steeds heel billijk. We maken een autorit naar Cachopo, waarbij we nauwelijks auto’s tegen komen. In een plaatselijke kroeg aan een doodstille weg genieten we van onze koffie. We maken een praatje met een stel Engelsen die hier aan het toeren zijn met een knoert van een camper. Ze zijn al een zeven, acht weken aan het toeren. Uit ons gesprek blijkt dat het stel slechts 90 dagen in Europa mogen blijven en dan eerst weer terug naar de UK moeten, om vervolgens weer zo’n periode op pad te kunnen. Een regel die met het afkondigen van de Brexit van kracht is geworden…
Castro Verde
In de volgende dagen ritten gemaakt in de directe omgeving, langs diverse boomgaarden met sinaasappels, citroenen, abrikozen en vijgen. In Olhâo, een plaatsje bij de Ria Formosa, zien we dat er veel nieuwbouwprojecten zijn gerealiseerd.
Bij de Castro Marim zien we oneindige zoutpannen met steltkluten en kemphanen. We belanden ook in de omgeving van het vliegveld bij Faro, waar we bekende soorten zien zoals zwarte ibis, blauwe ekster, roodkopklauwier, reuzenstern, regenwulp, woudaap, zwartkopwevervogel, purperkoet en zilverplevier. Tijdens laagwater wandelen we in de omgeving van Quinta Lago en observeren daar Audouins meeuw, kleine zwartkop, roodstuitzwaluw, drieteen- en bonte strandlopers. Tijdens eb scharrelen er ontelbare wenkkrabben over het drooggevallen slik.
Alentejo
Op zekere dag maken we natuurlijk een tocht naar de Alentejo. Jaren geleden bezochten we dit terrein ook en genoten toen van het werkelijk fenomenale tapijt aan wilde bloemen in allerlei kleuren. Het is een lange
rit en tijdens het rijden bekruipt mij al een beetje angstig voorgevoel: waar zijn al de wilde bloemen gebleven? Op een verlaten weg, waar slechts af en toe een auto rijdt, stoppen we en laat ik mijn drone maar eens de lucht in. Van boven overheerst er eigenlijk maar één kleur: groen, hetgeen er op duidt dat er hier helaas ook sprake is van een intensiever grondgebruik. Langs de doodstille wegen noteren we wel leuke soorten vogels zoals: hop, scharrelaar, Spaanse mus, zwarte wouw en helaas op grote afstand de grote- en de kleine trap.
