Extremadura is fantastisch. De intense stilte, de duisternis met een onvoorstelbare sterrenhemel en natuurlijk de vele vogels. Aan het eind van ons verblijf in Berzocana, een klein dorpje in Extremadura, doen we een beetje rustig aan. Althans dat was de bedoeling, maar een broedende oehoe zorgde inééns voor actie…

Ruïnes
Zo’n laatste dag doe je niet veel. Het is een beetje je spullen bij elkaar rapen en je koffers inpakken. Tijdens de afgelopen dagen heb je al veel indrukken opgedaan en het was allemaal prima. Stuk voor stuk controleer ik nog een keer mijn bestanden. Op de display van mijn digitale Canon komt plaatje voor plaatje voorbij. Met de loepfunctie zoom ik af en toe eens in: kurkeiken, steeneiken, bloemrijke vlakten en talloze broedende ooievaars op ruïnes.  Die grote witte vogels nestelen eigenlijk overal. In bomen, op houten kotten en hoogspanningsmasten. Ruïnes vormen ook een geliefde nestlocatie. Zo fotografeerde ik zo’n prachtige bouwval vol broedende ooievaars. Wat een heerlijke aanblik, maar wat zit daar

rechts naast de schoorsteen? Dat is geen nest van een ooievaar, maar nota bene een broedende oehoe! De ruïne fotografeerde ik van een grote afstand waarbij het mij eigenlijk te doen was om al die ooievaars. De nestelende oehoe viel toen helemaal niet op. Maar het bestand liet het duidelijk zien, een oehoe.

Reuzenuil
Snel pakken we de fotospullen bij elkaar en rijden met de huurauto naar de bewuste locatie. Als je daar dan weer staat, kijk je er met andere ogen naar. Door de verrekijker zien we de reuzenuil duidelijk naast de schoorsteen zitten. Volgens de boeken broeden oehoes doorgaans in kale rotswanden en in steengroeven. Maar hier heeft de enorme uil blijkbaar geen groeve nodig. De vogel zit open en

bloot in de volle zon. Af en toe gaat de oehoe staan en rommelt wat op de bodem van het nest. Ik vermoed dat er een jong is. Wat een schitterend gezicht, al die lawaaierige ooievaars die om de haverklap snavel klepperen, waarbij de vogels diep achterover buigen. Af en toe scheren er een paar zwarte spreeuwen voorbij. De oehoe ligt plat op het nest, de grote oranje ogen zie ik door de oculair van mijn camera.