Gewoonlijk krijgen wij natuurdocumentaires van de BBC voorgeschoteld; Frozen Planet, Blue Planet II, wie kent ze niet? Sinds de lancering van de succesvolle natuurfilm De Nieuwe Wildernis (2013), timmeren Nederlandse filmmakers echter met Nederlandse natuurbeelden ook flink aan de weg. Zo verschijnt binnenkort Wild in de bioscopen, een film van filmer/regisseur Luc Enting uit Ede, met als producent PV Pictures.
Hoofdrollen
Wild, met als ondertitel Bonte familie van de Veluwe , krijgt op 22 januari 2018 een voorvertoning voor genodigden. Het commentaar is ingesproken door André van Duin. Vanaf 1 februari 2018 is Wild in de bioscoop te zien. De hoofdrollen in deze film worden vertolkt door het edelhert, het wild zwijn en de vos, waarin het opgroeien van de jonge dieren als verhaallijn is aangebracht. “Dit is mijn grootste productie ooit” zegt Enting. “Samen met Dick Harrewijn heb ik er 2,5 jaar voor gefilmd. We hebben daarbij duizenden uren in hutjes doorgebracht. We sliepen er zo vaak, dat wij soms het idee kregen dat wij er in woonden.” Enting praat honderduit. Hij heeft in eder geval passie voor zijn vak, dat is duidelijk. “Tja, bij zoiets is passie een eerste vereiste. Als je dat in dit vak niet hebt, dan kun je er volgens mij maar beter mee stoppen. Mijn vrouw is overigens heel blij dat dit project achter de rug is. Ik ben hier immers ontzettend veel voor weggeweest, maar ze heeft er nooit over geklaagd. Ik moet het nu uiteraard niet in mijn hoofd halen weer met zo’n film op de proppen te komen. Ik denk dat er dan toch heel snel een ander slot op de deur komt” lacht Enting uitgelaten.
Speciale lens
Voor deze film schafte hij een speciale zoomlens aan, met een bereik van 50-1000mm. “Bovendien, bestaat er op die lens nog de mogelijkheid om een ingebouwde 1.5 extender in werking te stellen. Een fantastische lens. Wel loodzwaar, maar zeer geschikt voor het gebruik vanuit een vaste opstelling zoals een hut of een mobiel schuiltentje.” Als je zo vaak en zo lang in zo’n hutje zit, dat moet je zeker curieuze ontmoetingen hebben meegemaakt? “Niet alleen met dieren, maar zeker ook met mensen. Zo liep er op zekere dag een stel zeer schaars geklede personen voor mijn hut. Nadat ik ze had aangesproken, kreeg ik ze zover dat zij kruipend (…) het terrein weer verlieten. Een andere keer had ik nota bene een backpacker die doodleuk bij mijn tent zijn potje ging koken. Getuige de route op zijn kaarten, was die van plan overal dwars doorheen te gaan. Toen ik dat zag, heb ik de dienstdoende boa maar gebeld” besluit Enting. Bekijk hier de trailer van Wild.
Amsterdam als decor
De Wilde Stad, een film van EMS Films over Amsterdam en haar natuurlijke bewoners zoals de bruine rat, slechtvalk, meeuwen en blauwe reigers. De Wilde Stad gaat op 1 maart 2018 in première. De beelden zijn zoveel mogelijk geschoten in de binnenstad van Amsterdam met uitstapjes naar het havengebied, IJburg, de Zuid-as of een uitstapje naar het Arnhemse moerriool als ondergrondse filmset. Amsterdam, met zijn reputatie en ambities als ‘groene’ stad, wordt het podium van een up beat verkenningstocht naar de diepe en vaak humoristische band tussen mens en dier. De marktkoopman en de blauwe reiger, de vuilnisman en de krijsende meeuw, de woonboot-bewoner en de meerkoeten op hun drijvende nest. In het kielzog van ’s werelds meest succesvolle diersoort, de mens, hebben veel dieren en planten hun leefgebied inmiddels naar de stad uitgebreid. Bekijk hier de trailer van De Wilde Stad.
WAD
WAD, Leven op de grens van water en natuur is een film van Ruben Smit over de Wadden en komt uit in het najaar van 2018. In deze film komt uiteraard de grijze zeehond aanbod. Het team van Smit filmde onder andere op de Richel, een zandbank tussen Vlieland en Terschelling. Normaal is dit verboden gebied, maar Smit kreeg toestemming om daar beelden te schieten van grijze zeehonden. In WAD komen meer soorten aanbod zoals de scholekster, de bergeend en de dwergstern. Fraaie landschapsbeelden completeren het geheel. De 
film is opgenomen in 4K en maar liefst 500 uur film, dient voor de bioscoopversie te worden teruggebracht naar 85 minuten. Voor filmmakers en cameramensen toch altijd weer zoiets als snijden in eigen vlees… Bekijk hier de teaser van WAD.
In de luwte van al dat bioscoopgeweld is aandacht voor (natuur)filmer Cees van Kempen uit Nieuw-Vossemeer op zijn plaats. Hij verwierf in 2015 immers naam en faam met zijn drieluik over de bever, ijsvogel en de torenvalk. Tijdens de voorbereiding van dit blog stuitte ik bij toeval op zijn naam. Eind vorige maand ontving ik namelijk een mail, die begon met Dear Cees. Eigenlijk best wel een beetje vreemd… De mail was afkomstig van de Artistic Director of the Gran Paradiso Film Festival, waarbij hij verzoekt om inzending van de film De Terugkeer van de Bever. Kort daarop nam ik contact op met Van Kempen die echter, zoals ik al een beetje verwachtte, van niets wist. “Het is een hele rare club daar in Italië”, stelt Van Kempen
in zijn antwoord. “Heb ik in 2016 voor ingezonden. Hele slechte communicatie van hun kant en nooit antwoord op mijn inzending gekregen. Achteraf bleek het hele festival geen doorgang te hebben gevonden. De inzending voor 2018 loopt pas in maart af, dus kan ik nog niet geselecteerd zijn. Bovendien heb ik me ook helemaal nog niet weer aangemeld… Die hebben hun boeltje daar niet op orde. Het is volgens mij veel leuker te vermelden dat mijn inzending De Terugkeer van de IJsvogel, momenteel genomineerd is op het Wildlife Film Festival 2017 in Japan.” Bekijk hier de promo van De Terugkeer van de IJsvogel.
co-producent.” Het internationaal succes van de serie komt er nu aan, maar dat is toch niet vanzelf gegaan? “Het heeft me slapeloze nachten gekost” lacht de filmmaker uitgelaten. “Niet vanwege het zakelijke aspect, maar vanwege het vele buiten zijn, denk maar eens aan mijn nachtelijke ontmoetingen met de bevers.” Het Nederlandse taalgebied is te klein om goed met dergelijke beelden uit de voeten te kunnen. Wij hebben ook niet zo’n cultuur op dat gebied, zoals de BBC in Engeland. Bestaat er op dat gebied zoiets als concurrentie? “Hoe zal ik dat uitleggen. Ik heb een bepaald idee in mijn hoofd en daar wil ik bepaalde beelden bij hebben. Bovendien wil ik een film met een kop en een staart en een duidelijke verhaallijn. Ik kijk niet naar wat de omroepen graag zouden willen, wil me daar ook zeker niet aan onderwerpen. In die zin heb ik dus geen concurrentie, want er is er maar één die het allemaal bedenkt en doet en dat ben ik.”