Tag archieven: columnist

Naar minder, maar wel grotere Nationale parken

duinenvantexel
Nationaal Park De duinen van Texel vanuit de lucht, met rechts de Mokbaai. (foto; Jacques van der Neut)

Momenteel heeft Nederland een stelsel van 20 nationale parken. Sinds 2011 heeft de overheid de handen van nationale parken afgetrokken. Volgens voormalig staatssecretaris Henk Bleker paste deze taak beter bij de provincie. Zoals het er nu naar uitziet, streeft men naar minder, maar wel grotere nationale parken.

Ontstaan
De eerste twee nationale parken (De Hoge Veluwe en Veluwezoom) zijn in de jaren ’30 ontstaan uit particulier initiatief. De andere achttien parken zijn sinds de jaren ’80 officieel ingesteld door de toenmalige minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV). Gezamenlijk beslaan de huidige parken zo’n 120.000 hectare, dat is bijna 3% van Nederland. Het ministerie van EZ is in beginsel verantwoordelijk voor het functioneren van het Nederlandse nationale parkenstelsel en het natuurbeleid. Het idee om het huidige stelsel van nationale parken op te schonen, is afkomstig van Stefan Pasma; de man achter de website www.ongerepte-natuur.nl  en pleitbezorger van wilde gebieden in Nederland. Pasma stelt voor om – deels door samenvoeging van de oude parken – tot negen nieuwe parken te komen. Die zouden dan wel veel groter moeten zijn dan de bestaande en te worden beheerd door één organisatie. Met de post van een stelling op LinkedIn pleitte Pasma voor een grondige versterking en opwaardering van het stelsel van de huidige 20 nationale parken in Nederland. De nationale parken zijn namelijk hét visitekaartje van de Nederlandse natuur maar er zit veel meer potentie in voor (nieuwe) robuuste, zelfredzame natuur én bezoekers uit binnen- en buitenland, dan in de huidige parken het geval is. Ook dwingen de beschikbare, krappe budgetten voor natuur tot een efficiëntere besteding.  In 2013 verscheen er een groot artikel in Trouw en zo kwamen de ideeën van Pasma voor het voetlicht.

Biesbosch_visarend
Visarenden voelen zich thuis in Natioaal Park De Biesbosch. (foto: Rob Paardekoper)

Naar Nationale Parken van Wereldklasse
Wat is het mooiste natuurgebied van Nederland? Die vraag legt staatssecretaris Martijn van Dam van Economische Zaken voor aan het Nederlandse publiek. In april start de inschrijving voor de verkiezing. Na de zomer mag het publiek zijn stem uitbrengen. De drie natuurgebieden met de meeste stemmen worden de komende jaren in binnen- en buitenland gepromoot als iconen van de Nederlandse natuur. Staatssecretaris Van Dam kondigde de publieksverkiezing donderdag 17 maart jongstleden aan tijdens het festival ‘Naar Nationale Parken van Wereldklasse’ in Den Haag. Onder meer door het verbeteren van de toegankelijkheid, internationale marketing en het versterken van de voorzieningen moeten de gebieden aantrekkelijker worden voor binnen- en buitenlandse bezoekers. Koos Dijksterhuis, columnist bij het dagblad Trouw, stelt echter voor deze verkiezing te boycotten. Volgens hem wil de staatssecretaris massa’s toeristen lokken, met wandel- en fietspaden en kopjes koffie. Gebieden worden weggezet als avonturenparken, met kabelbaan en klimparcours en drijvende mini-restaurantjes. Deze verkiezing winnen is volgens Dijksterhuis de nekslag voor een natuurgebied. In verschillende publicaties over deze materie las ik  dat er veel aandacht is voor verdienmodellen, ik las echter niets over de instandhouding van kwetsbare flora en fauna van natuurgebieden of de noodzaak van een adequate handhaving en toezicht. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

dwingelderveld
In Nationaal Park Dwingelderveld liggen talrijke vennen. (foto: Jacques van der Neut)

 

 

Het lot van iedere columnist…

Sinds 1987 schrijf ik een column in dagblad De Dordtenaar, later omgedoopt tot AD/De Dordtenaar. Destijds heette mijn rubriek Natuurlijk Dordt. Tijdens een verbouwing van een woonhuis aan de Wieldrechtse Zeedijk, dook onlangs een oude aflevering op over wijlen kooiker Wim van der Stelt.

Slopen
Er zijn bepaalde dingen in je leven die je zo min mogelijk zou moeten doen. Verhuizen is en blijft volgens mij een onaangename klus. Mijn buurman (Huib de Bruijn) doet dat momenteel en is er behoorlijk mee onder de pannen. Er wordt gesloopt in zijn nieuwe onderkomen aan de Wieldrechtse Zeedijk.  Zo waren ze onlangs bezig met het slopen van de open haard en onder de asla vonden zij wat oude, enigszins zwart geblakerde kranten. Tijdens het verwijderen van die kranten vonden zij een oude aflevering van mijn natuurrubriek

De aflevering van Natuurlijk Dordt hield bijna 30 jaar stand in de asla. (foto: Jacques van der Neut)
De aflevering van Natuurlijk Dordt hield bijna 30 jaar stand in de asla. (foto: Jacques van der Neut)

Natuurlijk Dordt. Uiteindelijk belanden al je gepubliceerde verhalen op de meest uiteenlopende locaties, zoals aard- appelschilmandjes, bij het oud papier of je pennenvruchten dienen als voering van de kattenbak. Het lot van iedere colomnist, het is nu eenmaal niet anders. In die dagen bracht ik menig uurtje in de doka door. In het gelige licht van de lamp drukte ik mijn zwartwitfoto’s af en bracht die vervolgens met uitgetikte velletjes kopij naar de toenmalige redactie aan de Burgemeester de Raadtsingel. Die tekst werd ook weer overgetikt en soms verschenen daardoor de vreemdste koppen. Zo maakte ik eens een verhaal over het verschijnen van een roodkeelduiker bij de Helsluis. In de krant werd de roodkeelduiker echter bebombardeerd tot een roodgeelduiker, hetgeen de nodige hilariteit veroorzaakte.

Kooiker
De bewuste aflevering van Natuurlijk Dordt (31 oktober 1987) ging over het vertrek van kooiker Wim van der Stelt, van de Benedenste Beversluisplaat in de Dordtse Biesbosch. Na jaren daar te hebben

Kooiker Wim van der Stelt bij zijn 'vaste stal' op de Benedenste Beversluisplaat. (foto: Jacques van der Neut)
Kooiker Wim van der Stelt bij zijn ‘vaste stal’ op de Benedenste Beversluisplaat. (foto: Jacques van der Neut)

gevangen, keerde Van der Stelt zijn kooi na vele jaren gedwongen de rug toe. Zijn drinkwater werd afgekeurd en op een mooie dag stouwde Van der Stelt zijn zolderbak met huisraad en zette koers naar het Steurgat in Werkendam. De aflevering in de krant over het vertrek van deze kooiker, heeft het dus bijna 30 jaar in die asla volgehouden. Natuurlijk is de wereld inmiddels behoorlijk veranderd. De kooi op de Benedenste Beversluisplaat ligt er verruigd bij, het kenmerkende woonhuis met ‘gebroken kap’ is een ruïne, Wim van der Stelt en zijn vrouw Jans zijn niet meer in leven. Natuurlijk Dordt is ook ter ziele en heet thans Van Nature.