Afgelopen week ben ik in de weer geweest met schuilhutfotografie in Spanje. Om precies te zijn in de omgeving van Calera y Chozas, in de autonome regio Castilla-La Mancha, met Toledo als hoofdstad. Hides de Calera exploiteert daar een aantal hutten, waaruit aansprekende soorten zoals scharrelaar, monniksgier, grijze wouw, kleine torenvalk en  kleine trap kunnen worden gefotografeerd.

Luchtsprongen
Binnen de natuurfotografie zijn er mensen die fotografie vanuit schuilhutten beschouwen als het kopen van foto’s. Soort x verschijnt voor je hut en het is dan alleen nog maar een kwestie van ‘knippen’ en Klaar is Kees. In de praktijk pakt zoiets meestal toch heel anders uit. Zo zat ik bijvoorbeeld in een (mobiele) schuilhut, gemaakt van kippengaas, in het territorium van een kleine trap. In het zeildoek zaten helaas meerdere gaatjes waardoor tijdens diverse hoosbuien, constant water siepelde. Gelukkig had ik mijn regenhoes bij mij, waardoor ik mijn Canon 500mm f 4.0 met Canon 7D Mark II droog kon houden. Zelf was ik drijfnat, maar daar moet je op zo’n moment niet al te veel aandacht aan schenken. Turend door mijn kijkgat zag ik de kleine trap staan. Tijdens de fotosessie, vanaf een uur of zeven ’s morgens tot een uur of één, bewoog de vogel zich eigenlijk constant binnen een paar vierkante meter. Ik had het geluk dat de kleine trap zeker vijftien tot twintig sprongen maakte. Met die luchtsprongen hoopt de kleine trap een partner te lokken. Tijdens de sprongen zette het mannetje al zijn nekveren uit.  Prachtig om te zien! Rond het middaguur werd ik weer opgehaald. Naderhand ontmoet je in Quatros caminos, een eenvoudig hotel in Calera y Chozas, meerdere fotografen en wissel je uiteraard ervaringen uit. Zo was er een fotograaf die in dezelfde hut was geweest en ook de kleine trap had gezien, alleen bleef het dier op 80 meter afstand. Een ander had ook de kleine trap in het vizier gehad, alleen maakte de vogel geen enkele sprong. De locatie is dan voor iedereen hetzelfde, maar de ervaringen zijn in het algemeen zeer uiteenlopend.

Attractieve soorten
Vanuit de hutten van Hides de Calera kun je attractieve soorten zoals monniksgier, kleine trap, scharrelaar, kleine torenvalk, grijze wouw en hop fotograferen. Jose David Gomez, de stuwende kracht achter Hides de Calera, is al 20 jaar met natuurfotografie bezig. Jaarlijks is hij vanaf half maart tot en met eind mei met niets anders bezig. Althans, niet met fotograferen, maar met logistieke aspecten om fotografen op bepaalde locaties te brengen en daar uiteraard ook weer op te halen. Overdag voert hij menig telefoongesprekje… Er komen fotografen uit Duitsland, Noorwegen, Engeland, Frankrijk en uiteraard Nederland. Iedere fotograaf wordt zo’n beetje ondergebracht in Quatro caminos, met zeer billijke tarieven. Indien je hier inderdaad je intrek neemt, is het volgens mij wel handig om een paar Spaanse woorden en zinnen paraat te hebben, want met uitzondering van Jose David Gomez, spreekt niemand er een woord Engels. Menige hut heb ik bezocht en die voor de buitre negro (monniksgier) vond ik zeer spectaculair. In feite is het een uren durende vogelshow. Slachtafval trekt zwarte wouwen en rode wouwen die met sierlijke stootduiken het vlees van de grond graaien. Als de vale- en monniksgieren op het toneel verschijnen wordt het een weergaloos schouwspel, waarbij de vogels soms tot op twee of drie meter van de hut staan… De hut voor de elanio azul (grijze wouw) is van een heel ander kaliber. In feite is dat wachten en nog eens wachten, soms valt er uren niets te zien. Als de grijze wouwen op de opgestelde boomtak (op circa 20 meter afstand) landen, is het fantastisch. Het mannetje jaagt op muizen en laat die prooi door het veel grotere wijfje op de boomtak, uit zijn klauwen pakken. Het wijfje loopt vervolgens naar de andere kant, waar zij binnen een paar minuten de onfortuinlijke muis met huid en haar verslindt.