Sinds mijn eerste bezoek in de jaren ’70 bezocht ik de Bass Rock nog meerdere malen. Van zo’n heksenketel krijg je tenslotte nooit genoeg. In 2009 wilde ik het spectaculaire, rotsachtige eiland nogmaals bezoeken en belandde daarbij in het Scottish Seabird Centre (SSC)in North Berwick.
Chumming
Een bezoek aan de Bass Rock diende nu bij het SSC te worden geboekt. Fred Marr was in 2008 overleden waardoor North Berwick in diepe rouw was gedompeld. Het gerucht deed zelfs de ronde dat
de motor van zijn schuit de Sula II haperde, hetgeen nog nooit eerder was voorgevallen… Bij de balie kreeg ik van een aardige Engelse dame een formulier onder mijn neus, een zogenaamde Waiver of Liability, waarmee ik deze organisatie vrijwaarde van wat voor financiële claim dan ook, indien er iets zou gebeuren. Een ongelukje tijdens de landing op de spekgladde stenen van de Bass Rock, of een manoeuvre waardoor er bijvoorbeeld schade zou ontstaan aan mijn fotoapparatuur, van zulk soort dingen. De kolonie op de Bass bezoeken kon nog steeds, alleen wel tegen een pittig prijskaartje 120 pond per persoon. De dame hield me op de hoogte van de weersomstandigheden. Enkele dagen later ontving ik het goede nieuws; er kon worden gevaren. We stapten in het houten vissersbootje en met een pruttelende motor zetten we koers naar de Bass Rock. Onderweg gaat de motor langzamer draaien en was de tijd aangebroken voor chumming; het overboord zetten van dode vis en visafval. Binnen een paar minuten werd ons bootje omringd door honderden, bijzonder luidruchtige Jan van Genten, die al kibbelend, vlak naast de boot doken. Wat een geweldig spektakel!
Zwemvesten
Een bezoek aan de Bass Rock duurt maximaal drie uur, exclusief de overtocht. Mijn zoon Martijn, mijn vrouw Annemieke en ik liepen via de traptreden ophoog. We mochten de zwemvesten af doen en we liepen uiteindelijk ‘dood’ tegen een muur van broedende Jan van Genten. De stenen trap op en helemaal naar de andere kant van het eiland lopen, zoals ik deed in de jaren ’70 was niet meer mogelijk; werkelijk overal zaten broedende Jan van Genten. Ik ontdekte nogal wat vogels met gehavende ogen. Niet zo verwonderlijk, de vogels om ons heen kibbelden constant en sommige Jan van Genten hadden het aan de stok met twee of drie vogels tegelijk. De zware snavels hakten flink op elkaar in. Een bezoek aan de nestelende Jan van Genten op de Bass Rock is en blijft een onvergetelijke ervaring, zeker als je zoiets kunt vergelijken met een bezoek van tientallen jaren geleden.