Bij Alphen aan den Rijn is een Afrikaanse woestijngrasmus (Sylvia deserti) neergestreken. Deze bijzonder zeldzame dwaalgast trok honderden vogelaars uit binnen- en buitenland. Als wij op de locatie aankomen zien we  verderop een groep mensen. Zeer waarschijnlijk scharrelt de Afrikaanse woestijngrasmus daar dus ergens rond.

(Te) brede sloot…

Het landschap is een klassiek voorbeeld van laagveen, dus hebben we er te maken met langgerekte percelen met een intensief slotenpatroon. Het perceel lopen we af en al gauw dient de eerste sloot te worden overgestoken. Als we op de locatie aankomen zien we de nodige fotografen in actie, waarna we een glimp opvangen van de wegvliegende woestijngrasmus. De meute staat op en begeeft zich naar de locatie waar het lichtbruine vogeltje zojuist is neergestreken. Maar zover komt het niet, want het beestje gaat er wederom vandoor. Verderop is een fotograaf actief bij de slootrand in de weer, vermoedelijk heeft hij de woestijngrasmus in beeld. De achtergebleven vogelaars willen ook naar die locatie, maar stuiten op een (te) brede sloot… Het merendeel loopt het perceel weer af om het ernaast liggende perceel te kunnen betreden. Sommige vinden dat een beetje te veel van het goede en zoeken naar een mogelijkheid om te springen.  “Ik kom uit Leeuwarden en heb het beestje 20 seconden in beeld gehad” zegt een vogelaar tegen mij. “Hierna ga ik door naar Almere voor de ringsnaveleend en daarna ga ik naar mijn moeder in Utrecht, voor een bakkie koffie.” De man schuift zijn statiefpoten in en maakt zich op voor een sprong. Hij komt droog aan de overkant. Verderop heeft een andere vogelaar echter minder geluk en belandt ruim kniediep in de sloot.

Voetje voor voetje

Aangezien ik niet wil wachten op een mogelijke terugkeer van de vogel, loop ik terug naar de dijk. Vandaar loop ik het aangrenzende perceel gras- land in. Aan het eind wacht echter weer een deceptie. Tientallen vogelaars kijken moedeloos toe, want wederom verspert een metersbrede sloot de doorgang. Een meter of dertig verderop staat een groepje vogelaars die de woestijngrasmus wel ziet. Een frustrerende situatie. Teruglopen is de enige optie en het grasland ernaast maar weer in, maar ook hier dient eerst een sloot voor te worden overgestoken. Een hek wordt plat over de waterbarrière gelegd en iedereen schuifelt er voetje voor voetje overheen. Met de 500mm in mijn hand voel ik me op dat moment niet echt een held… Maar na het bitter komt het zoet. Als we de bewuste locatie hebben bereikt zien we de Afrikaanse woestijngrasmus. Eerst scharrelt de vogel in de vegetatie maar dan vliegt hij naar een stenen muurtje, waar iedereen hem goed kan bekijken. Een batterij camerasluiters geeft een onwaarschijnlijk salvo. Kort daarop verdwijnt het beestje weer in de vegetatie.