Tussen 2001 en 2004 werden er 33 bevers door de provincie in Limburg uitgezet. Thans wordt dat aantal op ruim 500 geschat. Door deze toename is de liefde voor de bever in de zuidelijke provincie bij waterschappers en agrariërs behoorlijk aan het tanen. De dieren knabbelen aan bomen en zetten door de bouw van dammen agrarisch land plas dras.

Kostenpost
De bevers vreten aan bomen (een bekend gegeven natuurlijk) en ‘bezoeken’ fruittelers. Het gesleep van bevers met takken en modder zorgt er onder meer voor dat kroosroosters van gemalen verstopt raken, waardoor de waterregulering van diverse dorpen spaak loopt. Door de aanleg van dammen ontstaat er bovendien vernatting van agrarisch land. Sinds oktober 2015 heeft het waterschap Peel en Maasvallei een zogenaamd ‘beverloket’ in het leven geroepen waar beverschade kan worden gemeld. Medewerkers van het waterschap Peel en Maasvallei stoppen er veel tijd in en schatten de kostenpost voor het beverbeheer over de laatste drie jaar op zo’n zes ton. De provincie probeert ‘probleembevers’, dieren die keer op keer op dezelfde locatie schade veroorzaken, te slijten aan (nog) beverloze provincies, maar die zitten er eigenlijk niet zo op te wachten. Bij die berichtgeving staan in acht, van de tien gevallen, trouwens verkeerde foto’s. Ondanks het feit dat bevers nu bijna 30 jaar in ons land verblijven, is het verschil in uiterlijk tussen een beverrat en een bever voor iedereen blijkbaar nog niet helemaal duidelijk. Intussen gaat de situatie voor bevers in Limburg behoorlijk knellen. Hier en daar wordt ook zelfs gerept over het doden van bevers, weliswaar als uiterste redmiddel, maar goed… Bevers  in Limburg, veranderen geleidelijk van een lust in een last.

Mozaïek
Voor bevers doorkruiste ik de provincie Limburg meerdere malen. Het landschap bestaat uit een lappendeken van verschillende eigenaren; een stukje land van een particulier grenst aan dat van een manege of de grond van een particulier grenst aan een boomkwekerij en vervolgens aan eigendom van Staatsbosbeheer en ga zo maar door. Een mozaïek van eigenaren en dus van belangen en dat maakt het er voor de bevers bepaald niet makkelijker op. Beverdammen worden in het Limburgse heuvelland niet overal met rust gelaten; bij overlast worden ze verlaagd, of er worden buizen in aangebracht om de waterstanden voor gebruikers in de directe omgeving op een enigszins acceptabel peil te houden. Pal naast de A 73 ligt een beverdam waar diverse instanties met argusogen naar kijken. Het aangrenzende oevertalud erodeerde en werd in 2012 weer keurig hersteld. De eventuele stijging van de (opgestuwde) waterstand wordt minutieus gemonitord. De speelruimte voor bevers in Limburg is miniem en dat maakt het vinden van locaties, waar bevers ongestoord hun woon- en leefgebied kunnen inrichten nagenoeg onmogelijk.