Categorie archieven: Vogels kijken

Texel in de greep van vogelaars

Afgelopen weekend stond in het teken van vogels kijken op Texel. De Dutch Birding Association organiseerde er weer het traditionele weekend, waarbij zoveel mogelijk vogels werden opgespoord. Een Waddeneiland in de greep van honderden vogelaars.

klapekster2_weblog
Een klapekster in De Tuintjes. (foto: Jacques van der Neut)

Chatgroep
Bij de aankomst op Texel gelijk maar doorgereden naar de grauwe ‘frapo’ (franjepoot) in het Grote Vlak. Mijn zoon Martijn is aangesloten bij de speciaal ingestelde chatgroep over vogels kijken op Texel, dus de grauwe franjepoot was snel gevonden. Voor de diverse communicatiekanalen zijn vogelnamen te lang en dus circuleren er in vogelaarskringen de nodige afkortingen, zoals ‘Sibtjif’ (Siberische tjiftjaf) en ‘blako’ (bladkoning). Zoals gewoonlijk zit de franjepoot geen moment stil en mede door de invallende duisternis, was er fotografisch gezien niet veel eer aan te behalen. Vervolgens naar De Cocksdorp, onze uitvalsbasis voor de komende dagen. Ritten in de omgeving leveren de gewoonlijke soorten op zoals: kluut,  zwarte zeeëend, eidereend, geoorde fuut en smient.  In de omgeving van de Krassekeet slingeren rotganzen als lange, zwarte linten voorbij. Dan een melding van een Siberische tjiftjaf bij de Robbenjager. Als we dba_weblogdaar aankomen is het er al behoorlijk druk. Tussen de geparkeerde auto’s staan minstens 100 vogelaars, voorzien van telelenzen en op statieven gemonteerde telescopen. De ‘Sibtjif’ loopt een stukje verderop, omringd door een twintigtal, eveneens foeragerende goudhanen. Het mooie is dat er ook ‘gewone tjiffen’ bij lopen, waardoor het kleurverschil tussen beide soorten goed opvalt. De gewone hebben geelgroene flanken, terwijl de kleuren van de Siberische tjiftjaf, vooral bestaan uit bruine- en grijze tinten. Leuk om ze zo naast elkaar in het veld te kunnen bekijken. Tijdens bezoeken aan De Slufter, De Tuintjes en Eierlandse Duinen zien we onder andere kleine zilverreiger, slechtvalk, zilverplevier en blauwe leucistischetapuit_weblogkiekendief.  In De Slufter zien we een leucistische tapuit met een opvallend witte kop, buik en schouders. Op grote afstand dacht ik door al dat wit even aan een sneeuwgors.

Zeldzame dwaalgast
Op zaterdag wordt er een kneiterharde soort gemeld; Ruud van Beusekom ontdekt een zwartkeellijster, een zeldzame dwaalgast uit Noord-Amerika, in het Loodsmansduin. Het is de 2e melding van deze soort voor Texel en de 9e voor Nederland! Uiteraard zuigt de zwartkeellijster alle vogelaars naar zich toe, maar de soort blijft slechts voorbehouden aan een tien, vijftien gelukkige vogelaars. Na een kwartier gaat de dwaalgast er namelijk weer vandoor. Als je op zo’n locatie aankomt, dan zie je al dat de druk van de ketel is. Iedereen staat immers gezellig met elkaar wat te kletsen. Er resteert niets anders dan langs de lange rij geparkeerde auto’s weer terug te wandelen. Pech.  In de avond lezingen bijgewoond in het Eierlandsche Huis van Sander Lagerveld over zijn zoektocht naar de Madanga en  Arjan Dwarshuis over zijn Biggest Year 2016, een geweldige logistieke operatie! Op zondag worden er op diverse plaatsen velduilen gemeld. Het lukt ons echter niet om deze steeds zeldzamer wordende soort in de kijker te krijgen…

 

Oog in oog met een broedende oehoe

Extremadura is fantastisch. De intense stilte, de duisternis met een onvoorstelbare sterrenhemel en natuurlijk de vele vogels. Aan het eind van ons verblijf in Berzocana, een klein dorpje in Extremadura, doen we een beetje rustig aan. Althans dat was de bedoeling, maar een broedende oehoe zorgde inééns voor actie…

Ruïnes
Zo’n laatste dag doe je niet veel. Het is een beetje je spullen bij elkaar rapen en je koffers inpakken. Tijdens de afgelopen dagen heb je al veel indrukken opgedaan en het was allemaal prima. Stuk voor stuk controleer ik nog een keer mijn bestanden. Op de display van mijn digitale Canon komt plaatje voor plaatje voorbij. Met de loepfunctie zoom ik af en toe eens in: kurkeiken, steeneiken, bloemrijke vlakten en talloze broedende ooievaars op ruïnes.  Die grote witte vogels nestelen eigenlijk overal. In bomen, op houten kotten en hoogspanningsmasten. Ruïnes vormen ook een geliefde nestlocatie. Zo fotografeerde ik zo’n prachtige bouwval vol broedende ooievaars. Wat een heerlijke aanblik, maar wat zit daar

Een broedende oehoe (naast de schoorsteen) omringd door lawaaierige ooievaars. (foto: Jacques van der Neut)
Een broedende oehoe (naast de schoorsteen) omringd door lawaaierige ooievaars. (foto: Jacques van der Neut)

rechts naast de schoorsteen? Dat is geen nest van een ooievaar, maar nota bene een broedende oehoe! De ruïne fotografeerde ik van een grote afstand waarbij het mij eigenlijk te doen was om al die ooievaars. De nestelende oehoe viel toen helemaal niet op. Maar het bestand liet het duidelijk zien, een oehoe.

Reuzenuil
Snel pakken we de fotospullen bij elkaar en rijden met de huurauto naar de bewuste locatie. Als je daar dan weer staat, kijk je er met andere ogen naar. Door de verrekijker zien we de reuzenuil duidelijk naast de schoorsteen zitten. Volgens de boeken broeden oehoes doorgaans in kale rotswanden en in steengroeven. Maar hier heeft de enorme uil blijkbaar geen groeve nodig. De vogel zit open en

De oehoe broedt zonder enige vorm van bescherming. (foto: Jacques van der Neut)
De oehoe broedt zonder enige vorm van bescherming. (foto: Jacques van der Neut)

bloot in de volle zon. Af en toe gaat de oehoe staan en rommelt wat op de bodem van het nest. Ik vermoed dat er een jong is. Wat een schitterend gezicht, al die lawaaierige ooievaars die om de haverklap snavel klepperen, waarbij de vogels diep achterover buigen. Af en toe scheren er een paar zwarte spreeuwen voorbij. De oehoe ligt plat op het nest, de grote oranje ogen zie ik door de oculair van mijn camera.