Alle berichten van jvanderneut

Jacht met de camera

fotomuseum
(foto: Marlies Media; opname gemaakt met Eyephone).

Natuurfotografie is in trek. Het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam maakte er een tentoonstelling over. Jacht met de camera/Pioniers van de Nederlandse natuurfotografie is te bezichtigen tot 4 september 2016. Er is ook aandacht voor Dialogues with Nature, het werk van Frans Lanting.  

Pioniers
Al sinds 1873 trekken Nederlandse natuurliefhebbers met hun camera er opuit om de natuur vast te leggen. In die dagen was dat sjouwen geblazen. Films bestonden nog niet. Het beeld werd vastgelegd op glasnegatieven en in de doka ontwikkeld. De camera’s konden de beweging van vogels niet vastleggen en daarom was het toen niet ongewoon om vogels dood te schieten (…), vervolgens te prepareren en als laatste stap te plaatsen in een natuurlijk decor,   waarna het gearrangeerde geheel in alle rust kon worden gefotografeerd. De tentoonstelling Jacht met de camera/Pioniers van de Nederlandse natuurfotografie laat u de natuur beleven door de ogen van pioniers van de natuurfotografie zoals Jan P. Strijbos, Adolphe Burdet en Richard Tepe. Uit de ruim 90.000 historische natuurfoto’s die het museum in zijn collectie heeft, is voor het eerst een selectie gemaakt die het verhaal van de opkomst van de natuurfotografie vertelt. Niet eerder is er over de prille dagen van de Nederlandse natuurfotografie een tentoonstelling gemaakt die zo’n compleet beeld geeft van de schoonheid van onze natuur en de rol die hun fotografie speelde bij de steeds luider wordende roep om natuurbescherming.

tentoonstelling1
Het fotowerk van Lanting is fraai tentoongesteld. (opname gemaakt met Smartphone)

Dialogues with Nature
Zo heet de eerste grote overzichtstentoonstelling van het werk van Frans Lanting. De geboren Rotterdammer wordt beschouwd als een van de grote fotografen van deze tijd. Al vier decennia lang legt Lanting de wonderen van de natuur over de hele wereld vast; van de Amazone tot Antarctica. De smaakvolle tentoonstelling omvat foto’s van vijf van zijn bekendste projecten zoals Eye tot Eye en Life: A Journey Through Time. De foto’s hangen mooi uitgelicht en zijn een lust voor het oog. De opnamens uit het analoge tijdperk (de jaren ’70 en ’80) kenmerken zich door de grove korrel, hetgeen we tegenwoordig betitelen als ruis. Veel foto’s zoals de baltsende albatrossen, de olifanten bij maanlicht in de Okavango, de pinguins in de Zuidpool, drinkende leeuwen en de poema in close-up zijn natuurlijk bekende platen. De genoemde opnamens sierden immers menige uitgave van de National Geographic en omslagen van een oneindige reeks aan boeken. Natuurfotografie wint de laatste

tentoonstelling2
Dialogues with Nature (opname gemaakt met Smartphone)

jaren aan populariteit. Uit een quickscan van het Centrum voor Natuurfotografie blijkt dat ons land momenteel ongeveer 400.000 natuurfotografen telt. Het Centrum baseert zich daarbij op verkoopcijfers van de vereniging van Fabrikanten, Importeurs en Agenten op Radiogebied (FIAR), over de periode 2005 tot 2011, die aangeven dat 4,5 tot 5% van alle Nederlanders een spiegelreflexcamera bezit. Op een totaal van 16 miljoen inwoners komt dat neer op zo’n 760.000 spiegelreflexcamera’s. Die worden natuurlijk niet allemaal gebruikt om natuurbeelden mee te maken. Op basis van stijgende verkopen en profielonderzoeken door het magazine Zoom,nl, is een schatting van 400.000 beoefenaars van natuurfotografie volgens de branche een realistische schatting. Zoals je ziet, zijn de opnamens bij dit blog gemaakt met mobieltjes, een ontwikkeling waar de Pioniers van de Nederlandse natuurfotografie nog geen weet van hadden.

Een week fotograferen bij Hides de Calera

Afgelopen week ben ik in de weer geweest met schuilhutfotografie in Spanje. Om precies te zijn in de omgeving van Calera y Chozas, in de autonome regio Castilla-La Mancha, met Toledo als hoofdstad. Hides de Calera exploiteert daar een aantal hutten, waaruit aansprekende soorten zoals scharrelaar, monniksgier, grijze wouw, kleine torenvalk en  kleine trap kunnen worden gefotografeerd.

9G8A6956
Bij de balts maakt de kleine trap spactaculaire luchtsprongen. (foto: Jacques van der Neut)

Luchtsprongen
Binnen de natuurfotografie zijn er mensen die fotografie vanuit schuilhutten beschouwen als het kopen van foto’s. Soort x verschijnt voor je hut en het is dan alleen nog maar een kwestie van ‘knippen’ en Klaar is Kees. In de praktijk pakt zoiets meestal toch heel anders uit. Zo zat ik bijvoorbeeld in een (mobiele) schuilhut, gemaakt van kippengaas, in het territorium van een kleine trap. In het zeildoek zaten helaas meerdere gaatjes waardoor tijdens diverse hoosbuien, constant water siepelde. Gelukkig had ik mijn regenhoes bij mij, waardoor ik mijn Canon 500mm f 4.0 met Canon 7D Mark II droog kon houden. Zelf was ik drijfnat, maar daar moet je op zo’n moment niet al te veel aandacht aan schenken. Turend door mijn kijkgat zag ik de kleine trap staan. Tijdens de fotosessie, vanaf een uur of zeven ’s morgens tot een uur of één, bewoog de vogel zich eigenlijk constant binnen een paar vierkante meter. Ik had het geluk dat de kleine trap zeker vijftien tot twintig sprongen maakte. Met die luchtsprongen hoopt de kleine trap een partner te lokken. Tijdens de sprongen zette het mannetje al zijn nekveren uit.  Prachtig om te zien! Rond het middaguur werd ik weer opgehaald. Naderhand ontmoet je in Quatros caminos, een eenvoudig hotel in Calera y Chozas, meerdere fotografen en wissel je uiteraard ervaringen uit. Zo was er een fotograaf die in dezelfde hut was geweest en ook de kleine trap had gezien, alleen bleef het dier op 80 meter afstand. Een ander had ook de kleine trap in het vizier gehad, alleen maakte de vogel geen enkele sprong. De locatie is dan voor iedereen hetzelfde, maar de ervaringen zijn in het algemeen zeer uiteenlopend.

9G8A6640
Vanuit meerdere hutten kunnen grote trappen worden gefotografeerd. (foto: Jacques van der Neut)

Attractieve soorten
Vanuit de hutten van Hides de Calera kun je attractieve soorten zoals monniksgier, kleine trap, scharrelaar, kleine torenvalk, grijze wouw en hop fotograferen. Jose David Gomez, de stuwende kracht achter Hides de Calera, is al 20 jaar met natuurfotografie bezig. Jaarlijks is hij vanaf half maart tot en met eind mei met niets anders bezig. Althans, niet met fotograferen, maar met logistieke aspecten om fotografen op bepaalde locaties te brengen en daar uiteraard ook weer op te halen. Overdag voert hij menig telefoongesprekje… Er komen fotografen uit Duitsland, Noorwegen, Engeland, Frankrijk en uiteraard Nederland. Iedere fotograaf wordt zo’n beetje ondergebracht in Quatro caminos, met zeer billijke tarieven. Indien je hier inderdaad je intrek neemt, is het volgens mij wel handig om een paar Spaanse woorden en zinnen paraat te hebben, want met uitzondering van Jose David Gomez, spreekt niemand er een woord Engels. Menige hut heb ik bezocht en die voor de buitre negro (monniksgier) vond ik zeer spectaculair. In feite is het een uren durende vogelshow. Slachtafval trekt zwarte wouwen en rode wouwen die met sierlijke stootduiken het vlees van de grond graaien. Als de vale- en monniksgieren op het toneel verschijnen wordt het een weergaloos schouwspel, waarbij de vogels soms tot op twee of drie meter van de hut staan… De hut voor de elanio azul (grijze wouw) is van een heel ander kaliber. In feite is dat wachten en nog eens wachten, soms valt er uren niets te zien. Als de grijze wouwen op de opgestelde boomtak (op circa 20 meter afstand) landen, is het fantastisch. Het mannetje jaagt op muizen en laat die prooi door het veel grotere wijfje op de boomtak, uit zijn klauwen pakken. Het wijfje loopt vervolgens naar de andere kant, waar zij binnen een paar minuten de onfortuinlijke muis met huid en haar verslindt.

grijzewouw_weblog
Het wijfje grijze wouw verslindt de prooi met huid en haar. (foto: Jacques van der Neut)