Alle berichten van jvanderneut

Naar Chipclean in Heumen

Als je intensief je camera’s en (tele)lenzen gebruikt dan komt er behoorlijk wat stof en vuil in je kostbare apparatuur. Je kunt daar zelf veel aan doen om dat te voorkomen, maar op gezette tijden een bezoek aan Chipclean in Heumen, waar vakkundig je camera’s en lenzen worden gereinigd en gekalibreerd, is een echte aanrader. Het is het geld dubbel en dwars waard.

Ton Niessing van Chipclean. (foto: Jacques van der Neut)

Meten is weten
“Als je nog nooit bij ons bent langs geweest, dan zijn er acht van de tien genomen foto’s onscherp” zegt Ton Niessing van Chipclean in Heumen glimlachend. “Als wij je lenzen en camera’s onder handen hebben genomen dan zijn er acht van de tien scherp.” Niessing heeft iets met techniek. In 2004 werkte hij voor Philips in Texas op een fabriek waar chips werden gefabriceerd. “Het ging daar eigenlijk altijd maar om één ding; meten is weten” vult Niessing aan. Hij was ook actief als sport- en persfotograaf bij Pro-Shots van het ANP. Gaandeweg ontstond bij hem het idee echter om Chipclean op te zetten. In het begin reinigde hij vooral de camera’s van vrienden en kennissen, maar geleidelijk breidde zich dat uit en in 2011 liet hij de sport- en persfotografie voor wat het was. “Het werd namelijk te druk met Chipclean, ik moest er wel een kunstje bij verzinnen om er van te kunnen leven en uiteindelijk werd dat de kalibratie van digitale spiegelreflexcamera’s.” Wat is dat eigenlijk, kalibreren? “Je zou het kunnen omschrijven als het ijken van apparatuur of het verrichten van exacte nul metingen.” Mijn beide digitale camera bodies worden eerst getest op vuil. Leuk om zo’n proces van nabij mee te maken, waarbij je trouwens best wel opkijkt van de hoeveelheid vuil. Het resultaat na reiniging is des te leuker. En passant word ik gewezen op een fabricagefout in mijn Canon 5D mark III. Op iedere testopname zitten namelijk kleine, zwarte streepjes. “We kunnen dat wel iets verminderen” zegt Lis, de dochter van Niessing, die ook in het bedrijf werkt. “Helemaal wegkrijgen lukt niet, tijdens het maken van foto’s worden de lamellen geraakt en dat geeft die zwarte streepjes.”

Testopnamens
Met de beide bodies worden testopnamens gemaakt. Stuk voor stuk worden mijn meegebrachte lenzen op een testbank gemonteerd. Voor de verrijdbare camera-opstelling staan diverse schuinliggende platen, waarop een reeks aan cijfers, streepjes en cirkels staat afgebeeld. Na het maken van de testopnamens, verdwijnt het geheugenkaartje in een computer en het beeldscherm laat zien of de zone waarin wordt scherpgesteld klopt. Indien nodig, corrigeert Niessing de afstelling. De correcties worden opgeslagen in een database, zodat de instellingen bekend zijn, bij een eventueel vervolgbezoek. De uitgevoerde correcties worden per object trouwens ook op de factuur vermeld. Zowel Niessing als zijn dochter Lis nemen de tijd en terwijl ze met je apparatuur bezig zijn, wordt er natuurlijk gekeuveld over de ontwikkelingen in de fotografie en het gebruik van lenzen. In totaal werden er 9 kalibraties uitgevoerd en kreeg de sensor van mijn 5D Mark III een schoonmaakbeurt. De sensor van de Canon 7D mark II hoefde niet te worden gereinigd. In totaal rekende ik bijna 170 euro af en uiteraard alles keurig met bon (en btw). “Het duurde even voordat wij het huidige klantenbestand van zo’n 14.000 hadden opgebouwd maar nu loopt het goed. Wij hebben ook bekende fotografen als klant, zoals Pim Ras (sportfotograaf bij het Algemeen Dagblad), Edwin Smulders (de bekendste paparazzo fotograaf van Nederland) en Marten Bril die in Andenes woont in Noord-Noorwegen. “Hij fotografeert veel walvissen en vertoeft vaak op zee. Camera’s en zout zeewater, dat vergt wel wat onderhoud. Mijn dochter Lis, heeft daar ooit een door ons gereinigde camera naar toe gebracht. Een mooie klus, in een mooie omgeving” besluit Niessing.

 

Mooiste natuurgebied van Nederland

waddenzee_0002
Het Waddengebied won de verkiezing. (foto: Jacques van der Neut)

Het Nederlandse Waddengebied, De Veluwe en de Hollandse Duinen zijn door het Nederlandse publiek gekozen tot mooiste natuurgebieden van Nederland. Naast de drie gebieden die door het publiek zijn gekozen, maakte de vakjury onder leiding van prof. mr. Pieter van Vollenhoven gebruik van de mogelijkheid om een vierde gebied (wild card) als winnaar aan te wijzen: NLDelta Biesbosch- Haringvliet.

Kwaliteitsverbetering
In totaal zijn er 87.903 stemmen uitgebracht. Met de verkiezing wil staatssecretaris Martijn van Dam de natuur versterken, mensen meer betrekken bij wat onze natuur te bieden heeft en tegelijkertijd de natuurgebieden de kans geven zich te ontwikkelen tot nationale iconen, zoals Amsterdam, Hollandse tulpen en molens dat zijn. Als je een beetje kritisch bent, dan zijn die bijna 90.000 uitgebrachte stemmen natuurlijk niet eens zo veel, op een bevolking van bijna 17 miljoen. De winnende gebieden ontvangen elk een bedrag van maximaal 300.000 euro om te investeren in natuurontwikkeling en in kwaliteitsverbetering, zoals het verbeteren van voorzieningen voor bezoekers. Verder worden de winnaars de komende jaren in binnen- en buitenland gepromoot als iconen van de Nederlandse natuur. Daarnaast krijgen de winnende gebieden en de andere deelnemers aan de verkiezing ondersteuning in de vorm van kennis en kunde bij de verdere ontwikkeling van alle plannen. Op NLDelta Biesbosch-Haringvliet werden overigens bijna 7500 stemmen uitgebracht.

Hoge verwachtingen
Met het oog op de verkiezing is het de bedoeling om meer bekendheid aan de Biesbosch te geven en meer bezoekers te verleiden tot een bezoek aan dit gebied. Hier en daar wordt gerept over 20% meer bezoekers. Zit de Biesbosch echter te wachten op nog meer bezoekers en zijn de huidige voorzieningen daar eigenlijk wel op berekend? Stijgt het aantal uren Handhaving en Toezicht dan navenant? Ondanks de prestigieuze titel Mooiste natuurgebied van Nederland moeten we natuurlijk wel realistisch blijven. Zo’n predikaat schept immers hoge verwachtingen en kunnen die worden waargemaakt? Een paar voorbeelden. Is het leuk om ’s zomers in een kreek zoals de Sloot beneden Petrus file te varen en op voortdurend op je hoede te moeten zijn voor aanvaringen?  Bijna iedere gebruikersgroep in de Biesbosch geeft aan dat het ontbreken van adequaat toezicht als een groot manco wordt ervaren en nog altijd is en blijft dat stiefmoederlijk bedeeld. Er is een chronisch gebrek aan financiële middelen, maar ondernemers in de Biesbosch wordt geen strobreed in de weg gelegd, hoeven in financiële zin zelfs niets af te dragen, terwijl zij er wél financieel voordeel bij hebben. Het is birds_waterfowl-in-the-mistsowieso handig om inzicht te hebben wat ondernemers allemaal in je gebied uitvoeren, zoiets voorkomt immers wildgroei.

Verkiezing
Ook de aanwijzing conform Natura2000 lijkt een fragiele, wassen neus want wie toetst er economische activiteiten en evenementen die er in het gebied worden ondernomen en hoe verhouden die zich tot de natuurwetenschappelijke waarden van de Biesbosch? Een waterrecreant die te hard vaart, loopt kans op een bekeuring van een paar honderd euro, maar militairen van wat voor onderdeel dan ook, ‘oefenen’ met hoge snelheid en dito golfslag door smalle kreken. In zo’n geval zit je als boswachter in een fluisterboot toch met rode kaken. Je hebt immers zojuist uitgelegd aan de mensen die meevaren, wat het grote voordeel is van elektrisch en rustig varen… Bij zo’n verkiezing als winnaar uit de bus rollen is natuurlijk heel mooi, maar persoonlijk zou ik eerst de ‘open eindjes’ proberen op te lossen en daarna je druk maken voor wat voor verkiezing dan ook.